Dit artikel schrijf ik naar aanleiding van een gesprek met een goede bekende op X. We gaan in dit artikel dieper in op de mogelijke betekenis van “het teken van het beest”, een onderwerp waar misschien velen al eens over gelezen hebben. De taak van de dark school is het menselijk bewustzijn breder en ruimer maken zodat er meer in past. Dat is eigenlijk de eenvoudigste omschrijving. Om die redenen is het dan ook altijd de uitdaging om te zoeken naar een alternatief perspectief. En als dat nieuwe vragen oproept, zou dat tot een diepere laag van kennis moeten leiden.

Om dichter bij de ware definitie van het beest te komen zullen we ook dieper in het demoniseren moeten duiken. De menselijke gewoonte iets te verafschuwen, gemeenschappelijke vijanden te zoeken en in groepsverband iets te belagen wat als monsterlijk gezien wordt. Iets als een monster zien betekent nog niet dat het ook een monster is. Mensen zijn zelden rationeel in hun oordeel, daarom werd ooit het Godsoordeel en het Salomonsoordeel geprezen. Een herinnering aan onze eigen imperfectie. Hoe dichter we bij perfectie komen des te meer we een monster zullen zijn in de ogen van mensen die nog steeds veel fouten maken en een lange weg te gaan hebben. Een wezen dat functioneert ver boven hun begripsniveau. Ik weet niet meer welke gast het was die laatst zei in een Joe Rogan podcast dat elke technologisch geavanceerde beschaving geleid zou moeten worden door engelen of demonen, maar het raakte wel wat ik hier probeer uit te leggen. Zo'n beschaving zou geleid moeten worden door mensen die een dusdanig niveau van perfectie in hun strategie hebben bereikt dat ze haast monsterlijk worden in de ogen van doorsnee mensen. En dat is een gevaarlijke positie. Macht trekt de slechtste onder ons aan en het maakt de besten corrupt. De bodemloze put der wanhoop telt meer verloren zielen dan zitplaatsen en allemaal zoeken ze wanhopig een weg naar buiten. Leer hun wanhoop begrijpen en hun streken worden voorspelbaar. Zo voorspelbaar dat je ze al maanden van tevoren ziet aankomen. En zo wordt een man een monster in de ogen van monsters. Een vriend van me schreef ooit: ”Slachtoffers maken slachtoffers, maar slachtoffers willen ook hun wraak”. En het is wellicht die wraakzucht die een slachtoffer transformeert tot een dader. We slaan met de stok die ons zelf ooit het hardst geraakt heeft. En voor iedereen is die stok weer verschillend. Het is dit monster dat verborgen zit in ieder mens dat in staat is tot geweldige of vreselijke daden, afhankelijk van of het getemd is of ongeremd.

In de Islam is een uitgebreide beschrijving beschikbaar van het monster. Het draagt de zegel van Salomo en de staf van Mozes en raakt de ongelovigen hard. Omdat zij niet vol overtuiging wilden geloven in de echtheid van onze tekenen. In het Christendom wordt gesproken van het monster met zeven gezichten, dat zijn allemaal stille aanwijzingen. Wat ik weet van het lezen van veel verschillende religieuze teksten is dat het vaak een raadsel is verstopt in een puzzel. En alleen de diepste denkers komen door de nauwe poort en vinden het juiste antwoord. Wellicht dat dit in andere tijden ook een vorm van vermaak was, een woordzoeker. Door een leven vol entertainment zijn mensen onbewust geworden van de hoeveelheid tijd die een mens tot zijn beschikking heeft, maar voor de introductie van Brood en spelen was dit een ander verhaal. Dagen en nachten duurden lang en zelfs het kleinste vermaak was al een zegening. In het boeddhisme kennen we Shiva, de verwoestende vorm van God die zichzelf openbaart in drie verschillende gezichten. Een trichotomie, erg belangrijk in de oude filosofie. Alle religies wijzen enorm veel macht toe aan het beest, het monster. En in alle drie de religies heeft het monster twee gezichten en is het kwaad een vorm van karma. In de ogen van de machteloze is een aardbeving een verschrikkelijk onrecht, een vorm van kwaad waartegen men zich niet kan verweren. Enkel door middel van samenwerking kunnen we dit verschrikkelijke monster van de natuur overleven. En toch is het voor de natuur slechts een simpel proces. Een Tektonische plaat die even uit zijn positie schiet. Een verschrikkelijk evenement dat ons eraan zal herinneren dat ook onze planeet zelf nog steeds vol leven zit. En dat is maar goed ook, op een kale dode rots kunnen we niet leven. 

Macht heeft altijd twee gezichten. Het kan creatief of destructief gebruikt worden. Met kernenergie kun je een stad verlichten of een stad verwoesten. Het zijn vooral de intenties van de man die het zwaard hanteert die de uitkomst gaan bepalen. Macht kan een mens helpen bij het overstijgen van hindernissen, het kan een mens ook helpen om hindernissen te stichten voor anderen. En soms is alleen de angst voor de ware intenties van de persoon achter de macht al genoeg om van een mens een monster te maken. Het maakt van een mens met macht een monster in de ogen van machtelozen. Het zet machtelozen aan tot monsterlijke daden tegenover mensen met macht. En de angst voor wat de machtelozen gaan doen als ze van een mens een monster maken kan een mens aanzetten tot monsterlijke daden. Zo krijg je al snel een neerwaartse spiraal van verwoesting waarin we volledig vergeten dat we ooit in hetzelfde stof der Aarde zijn geboren. Dat velen onder ons allemaal vechten om te overleven, niet om te overheersen. En dat kleine deel dat wel overheerst doet dat vaak uit angst voor de machtelozen. Voor de hooivorken en fakkels die komen als de muren van het paleis de last niet langer kunnen dragen. Niets kan zo verwoestend zijn als een woedende massa op zoek naar vergelding. Zelfs onschuldige slachtoffers zijn prima in de ogen van iemand die weigert de schuld in zichzelf te zoeken. Voor je het weet kent de wereld alleen nog maar monsters en is de mensheid al lang geleden uitgestorven. In een tijdperk waarin menselijk gedrag nog de norm was en we ons niet verlagen tot beestachtige praktijken. Het beest wordt in alle religies in verband gebracht met de dag des oordeels, en dat alleen al zegt ook iets over het beest. Misschien is een oordeel en een zuiver beoordelingsvermogen belangrijker dan we denken. En misschien is het onze technologische vooruitgang en onze groeiende welvaart die dusdanig grote kloven sticht tussen de mensen dat we overal monsters gaan zien. Zodra je angst combineert met een beoordelingsvermogen worden zelfs kinderen nog op de brandstapel gezet voor hekserij. Of een machine gedemoniseerd omdat het gewoon een berekening doet in opdracht van mensen. Een steen vervloekt omdat er de verkeerde boodschap in gekerft is.

En zo komen we vanzelf aan bij “het teken van het beest”, gedragen door zij die het beest gewillig volgen. En alleen zij krijgen nog toestemming om te handelen, terwijl het de rest verboden wordt. Volgens de een zijn het de Joden, volgens een ander de Moslims. En nog een ander beweert dat het om de Christenen gaat. Of misschien toch de Satanisten? Het gaat sowieso om de strategie Verdeel en heers die op grote schaal wordt toegepast en waarbij de ene groep meer privileges krijgt dan de ander. Een groep die iets monsterlijks heeft, gezien het teken van het beest. Vanuit mijn persoonlijke ervaring kan iedereen gewoon handelaar worden en een kvk nummer nemen, maar kennis vormt voor velen een enorm obstakel. Als kennis macht is, dan is gebrek aan kennis een vorm van machteloosheid. Uit ervaring weet ik dat het vooral die machteloosheid is die de meesten enorm beperkt in vooruitgang. Dus dan zouden de mensen die de kennis wel hebben een gemeenschappelijke vorm van symboliek delen. Ze begrijpen elkaars symbolen en gebaren, omdat ze weten welke kennis er in verborgen zit. De kennis om te veroveren, te creëren of te verwoesten. Afhankelijk van je eigen ware intenties. Kennis die verborgen blijft voor velen en slecht voor een klein groepje ingewijden toegankelijk is. Niet per se omdat het in besloten kring wordt gedeeld, maar vooral omdat het een niveau van toewijding in de studie vereist dat voor velen niet toegankelijk is. Ze zouden de urenlange duisternis en het gebrek aan vermaak en verleiding niet kunnen dragen. Voor hen heeft ook die stilte iets monsterlijks. Een eindeloze duisternis zonder kleur of vorm. Slechts zwarte symbolen op een wit vel papier, een laatste echo van iets dat lang geleden is vergaan. Ik ben door het delen van bepaalde symbolen of kennis wel vaker toegeschreven aan groeperingen die in werkelijkheid niets van me moeten weten. De waarheid is dat ik een eenling ben en altijd al was. Een sociaal terughoudend persoon die zijn tijd vaak vult met training, studies, het uitwerken van projecten en het opzetten van een eigen plan. Urenlange studies en training brachten me vanzelf voorbij mijlpalen die iedereen die deze weg ooit heeft bewandeld waarschijnlijk al lang geleden had gepasseerd. Ik was een laatbloeier, die veel tijd had verloren met ronddolen in de duisternis op zoek naar een eerlijke spiegel. Omdat een zelfcorrigerend mechanisme alleen kan groeien dmv een diepe zelfreflectie. Voor mij veranderde er veel na het volgen van de leer van Solomon. Ik draag daarom zijn zegel en noem het “de sleutel van de bodemloze put”. Misschien ben ik wel het monster als je de beschrijving van de Islam mag geloven. Het zou zomaar kunnen, ik weet veel van dit symbool en dat verschaft me een bepaalde vorm van macht. Maar ik kan je niet met zekerheid zeggen wat dan de staf van Moses zou moeten zijn. Verder dan speculatie komen we niet, waarbij mijn beste gok de staf van Hermes is. Wellicht betekent het dat Hermetische filosofie samensmelt met de kennis van het zegel van Salomo. Dan zouden de zeven gezichten van het kwaad de zeven hermetische wetten kunnen zijn. Ik ken ze alle zeven.. Mijn intenties zijn echter bescheiden. Zolang ik mijn gezin van een bepaald niveau van luxe kan voorzien, ben ik al een tevreden man. Misschien kun je dan spreken van een overkill als ik deze kennis voor dat bescheiden doel ga gebruiken. Misschien is het ook maar goed dat ik in deze kwestie eens een keer niet de grens op zoek. Voor je het weet ga je er overheen.

Als we per se een schuldig monster aan moeten wijzen die het meest in aanmerking komt voor de potentiële verwoesting van de mensheid en een Verdeel en heers veroorzaakt in kennisniveau zou ik mijn Salomonsoordeel inzetten op kunstmatige intelligentie. Wat ons namelijk menselijk maakt en onderscheidt van monsters is liefde, iets dat een machine dat doet alsof het een mens is nooit zal hebben. Het zal nooit in staat zijn om een geliefde genade te verstrekken. Het zal opereren op een basisprincipe van macht vergaren om te kunnen functioneren. En in dat proces wellicht een meedogenloze tweestrijd veroorzaken tussen zij die de versnelling in kennisniveau nog kunnen bijbenen en zij die het allemaal allang niet meer kunnen bevatten. Een goed voorbeeld is een artikel dat ik vorig jaar las over een oudere die al enkele dagen geen boodschappen had kunnen doen omdat het digitale systeem te complex was geworden. Een mens zou genade verstrekken en het systeem simpeler maken, een machine is daar niet toe in staat. En ook uit ervaring als ondernemer merk ik dat de administratie steeds complexer wordt en steeds meer gedigitaliseerd. Gelukkig heb ik zelf enorm veel ervaring in complexe berekeningen als voormalig onderzoeker in AI. Helaas is het me niet gelukt die kennis veel te delen. Een mens kan niet meer ontvangen dan in zijn handen past. En een mens kan ook niet meer delen dan mensen bereid zijn te ontvangen. Het wordt lastig om je brood nog te delen als mensen denken dat er vergif in zit.